Op zijn twintigste werd Leendert lid van de Groninger Bachvereniging. Op een avond was de dirigent ziek, maar de koorleden besloten de repetitie toch door te laten gaan. Leendert was degene die bij ieder stuk precies hoorde waar het fout ging. Na de pauze was zijn plaats dan ook niet meer op de achterste rijen maar vóór het koor en die positie beviel hem goed. In overleg met zijn docenten op het conservatorium begon hij met de opleiding Orkestdirectie, passend bij de studie Fluit waar hij al eerder mee gestart was.

Tijdens zijn studie raakte hij steeds meer geboeid door nieuwe muziek. Francis Travis, zijn docent orkestdirectie in Freiburg en een specialist op dat terrein, speelde daar een grote rol in.

Leendert ging vervolgens op zoek naar een koor dat die nieuwsgierigheid naar onbekende muziek met hem deelde, maar dat bleek in Groningen nog niet te bestaan. Daarom besloot hij in 1984 het Noordelijk Vocaal Ensemble op te richten en daarmee een nieuw avontuur te beginnen. Al meer dan 35 jaar zoekt hij naar nieuwe, onbekende en weinig gezongen muziek uit de twintigste en in inmiddels ook de eenentwintigste eeuw. Koormuziek die weinig gehoord wordt, maar die het ontdekken meer dan waard is.

Koorleden omschrijven hun dirigent als gedreven, energiek, geconcentreerd en uiterst precies. Ze zijn met Leendert als dirigent niet bang voor ‘nieuwe noten’. Concerten vol muzikale verassingen zijn daarvan het resultaat. Kijk en luister hier naar een paar concertregistraties.

De bijzondere repertoirekeuze van het NVE staat in contrast met het repertoire van Leenderts andere koren: het Noord Nederlands Concertkoor en het Sallands Bachkoor. Daar staan bijvoorbeeld de passies van Bach, het Requiem van Mozart en muziek van Brahms en Mendelssohn op de lessenaars.
Maar er is één belangrijke overeenkomst. In de woorden van Leendert: “Ik houd van alle goede klassieke muziek. Het maakt dus niets uit of die 300, 30 of 3 jaar oud is”.